deniecewildschut.nl

Beroemde sprookjes eindigden veelal met deze veelzeggende zin. ‘En ze leefden nog lang en gelukkig’. Een teken dat het verhaal ten einde was en tegelijkertijd een methode waarmee kinderen werd verteld dat de afloop altijd goed zou zijn, wat er ook aan voorafging. Mensen zeggen weleens dat alles uiteindelijk goedkomt en dat als het nog […]

Mijn kennismaking met Jeannettes Palais de l’agité Ademloos keek ik om me heen, toen we uit haar vervallen Peugeotje stapte en ik het huis in mij opnam. Gotisch, was het, met Renaissancistische elementen. Beeldschoon, werkelijk waar. Het veroverde mijn hart direct, maar tijd om de pracht en praal te aanschouwen kreeg ik niet. Jeannette pakte […]

Een nieuwe start Op een vroege vrijdagochtend danste ik mijn sfeervolle kamer uit, naar de keuken waar Jeannette al bezig was met de voorbereidingen voor het ontbijt. ‘Bonjour!’ zong ik. ‘Ik heb een fantastisch plan. Fantastisch, dat beloof ik!’ ‘Vertel, vertel.’ Ik nam haar de kaasschaaf uit handen en maakte het karwei met hernieuwde energie […]

Daar, in het heuvelgebied dat in de verte lonkt, ontmoette ik haar. Jeannette Tibedeaux. Toen onze wegen kruisten was ze (zoals vrijwel altijd, ontdekte ik later) bezig in haar tuintje. God, wat genoot ze daarvan! Het was tuinieren of Chopin. De prachtige Bechstein die zij ooit van haar man kreeg, pronkte in een zeldzaam lege […]

Ze sprak nooit meer dan vijf woorden. Nooit meer meer dan vijf. ‘Vroeger wel,’ vertelde ze me ooit. ‘Nu niet meer.’ Eigenaardig, vond ik het. Maar ach, ze had nu eenmaal een eigen wil. En een curieuze kijk op de wereld. Ik leerde haar kennen als ‘mevrouw’, maar ze groeide al snel uit tot ‘Thera’: een […]

Buiten adem zigzag ik door de smalle straten, die mij opjagen, achtervolgen, wegduwen, en insluiten. Iets houdt me in beweging, maar de gebouwen, de straatlantaarns, de weinige mensen die ik passeer… Ze dansen en draaien, sneller en sneller. Steeds sneller in het rond, en rond en rond. Ik struikel, klim overeind en vlucht een steegje in. […]

Gadegeslagen door de volle maan staarde hij de diepte in. Zelfs het geruststellende geluid van het zacht stromende water kon zijn vluchtende geest nu niet bedwingen. Zijn illusoire toevluchtsoord kleurde de beige werkelijkheid grauwgrijs. Met gesloten ogen luisterde hij naar het water, dat hem niets meer te zeggen had. Een ijzige wind sloeg hem in het […]

Een indringende geur snijdt door mijn neus en veroorzaakt venijnige steken in mijn hoofd. Ik kan me nauwelijks bewegen, maar plaats voor paniek is er niet meer. Ik voel me leeg en zwaar. Uitgeput. Tergend langzaam komen de weinige indrukken binnen. Ik benoem ze, alsof ik woordjes leer en mezelf overhoor. ‘Stof. Stilte…’ Ik hoest […]

Hij zat op een bankje op het marktplein. Gesloten ogen, een hoekige neus, een warrige bos haar, en een viool tussen zijn schouder en baard. Lome, bijna hypnotiserende klanken ontsnapten en zweefden door de nietsvermoedende menigte. Een glimlach kroop op mijn gezicht en de melodie nam me mee naar een plek die in niets op de chaotische werkelijkheid […]