deniecewildschut.nl

Ik zat er al een uur. Zij ook. Golvend grijs haar, fijne rimpeltjes, en levenslustig glinsterende ogen. Haar handen rustten ontspannen op haar donkerblauwe enkellange rok. Ik voelde me onwetend, alledaags en piepjong in haar aanwezigheid. We zeiden geen woord. Verfrissend, net als de lentewind die aangename gedachten deed opwaaien in mijn tot rust gekomen […]

De trap kraakt en kreunt onder mijn afgetrapte sneakers, die zich aarzelend over de treden bewegen. De maan knipoogt, door een verwaarloosd raam dat somber op mij neerkijkt. Het biedt net voldoende licht om het gammele gevaarte te beklimmen, maar snel gaat het niet. Ik luister, door de duisternis beter dan ooit, maar ik hoor […]

Ik keek op, en om me heen, maar ik zag niets dan spoken: illusoire producten van een creatieve geest. Huiverend sloot ik mijn ogen, alsof dat helpen zou. De beelden drongen zich onveranderd aan mij op, hoewel de grens tussen droom en werkelijkheid met gesloten ogen duidelijker waar te nemen was. Mijn hart bonsde onophoudelijk, […]

Met één gebaar brengt Fionn zijn krijgers in beweging. Hun witte haren en indrukwekkende tatoeages imponeren en schrikken af. Het transformeert de jonge mannen tot bovenaardse vechters. Ze zijn onbevreesd en gefocust, en het ergste van alles: tot in iedere vezel bereid te sterven. Hoe machtig Fionn is, weet ik maar al te goed. Maar […]

Eens is het zover. Mijn adem stokt in mijn keel als ik De Dood in de deuropening zie staan. Hij knipoogt, met een onheilspellende grijns op zijn gezicht. Gek genoeg is De Dood niet zwart, zoals we vaak denken. Nee, hij draagt een kort broekje met bloemmotief en daarboven een shirt in lachwekkende kleuren, om […]

Hij drukte de dop zorgvuldig op de zwarte viltstift en knikte goedkeurend. ‘Klaar!’ (Ik had natuurlijk onraad moeten ruiken toen hij dit zei. Khyentse, die mij ooit anderhalf uur lang probeerde bij te brengen waarom er helemaal niet zoiets bestaat als ‘een einde’ en ‘een begin’. Glazig had ik hem aangekeken, waarop hij met een […]

Hij zat op de grond. Zijn handen over zijn oren, zijn ogen dicht. Niet in staat toe te laten wat er op hem werd afgevuurd. Lang niet alles was bedreigend, veel zelfs verre van, maar die wetenschap veranderde niet de schade die het in hem aanrichtte. Het was onzichtbaar, maar alleszins voelbaar. Het beet, brak, sloeg […]

Hij blijft staan en kijkt me aan. Zijn pijn, zijn angst, is voelbaar. Zichtbaar. Bloed sijpelt uit de wond en kleurt de sneeuw rood, in moeiteloze golven. Het is roder dan je denken zou. De geur indringender dan je vermoeden zou. Huiverend kijk ik toe. Het is gebeurd, besef ik. Finis. Het is gebeurd, al is het net alsof […]

Beroemde sprookjes eindigden veelal met deze veelzeggende zin. ‘En ze leefden nog lang en gelukkig’. Een teken dat het verhaal ten einde was en tegelijkertijd een methode waarmee kinderen werd verteld dat de afloop altijd goed zou zijn, wat er ook aan voorafging. Mensen zeggen weleens dat alles uiteindelijk goedkomt en dat als het nog […]