Ze had de vijfde zon ter aarde laten storten. Meedogenloos uiteengespat, bloedend in het zand. Galma Mora Tinariana Gorme. Huiveringwekkend was haar lach, die woest op de wind meedeinde. Heel Teotihuacán kleurde grijs terwijl mijn hart naar diepere diepten zonk dan ik ooit had leren kennen. We vluchtten de grot in, waar angstige ogen in de […]
De eeuwige dans
Bradaigh bekeek het schilderij, dat eenzaam aan de wand hing. Tot nu toe had hij het nauwelijks opgemerkt, net als de vele andere mensen die hier arriveerden voor belangrijker zaken. Hij streek met zijn vinger over de contouren van de Taxus, die in zijn geest magischer oogde dan op dit vergeten schilderij. Op de achtergrond dreven […]
Dis Manibus
De zware deken van mist die al dagen en nachten over de vallei hing, trok zich langzaam terug. Eindelijk. Gildas bleef staan en keek peinzend naar het grauwgrijze wolkendek. Het zei hem ondanks zijn opluchting vrij weinig, merkte hij. Geen woord van troost, geen op hem neer kijkende Almachtige. Dat laatste zou hem niet verbaasd hebben, maar […]
Sìth
Daar zat je, op een verwaarloosd houten bankje aan de rand van het bos. Het was een sombere herfstdag, een donderdag die niemand zich zou herinneren. Bladeren en modder versierden de paden die mensenhanden in het eeuwenoude natuurgebied hadden geforceerd. Minstens twee keer was ik het bos al doorgeglibberd, meer uit rusteloosheid dan uit liefde […]
Een stukje van toen
“Daar had hij gestaan, ik zag hem nog zwaaien. Zijn halflange haar door de miezer tegen zijn gezicht geplakt, zijn wangen rood van de kou en zijn veel te dunne jas niet in staat de zeven graden onder nul te trotseren. Hij rilde. Ik zag het van een afstand, maar warmen kon ik hem niet […]
Het naamloze meisje
Zoals elke ochtend zat ze er weer, op het bankje nabij de bushalte. Ik wachtte op bus 34. Aan het stuur steevast de joviale Gino de Waal. Aardige vent, jaar of zesenveertig. Altijd een praatje klaar. Het naamloze meisje daarentegen zat verstopt achter de hoge kraag van haar veel te lange antraciete jas met grote zakken waarin haar […]
Evenbeeld
‘Doe het niet,’ zei ze nog, voordat we afscheid namen. Ik sloeg het advies in de wind, zoals ik deed met al haar goedbedoelde en compleet ongevraagde bemoeienissen. Die koppigheid en dat onwankelbare rechtvaardigheidsgevoel – geërfd van mijn vader – maken dat een verwarrende golf van ongeloof, spijt, angst en opluchting als een vlijmscherp slagersmes door […]
Stof en wind
De deur stond op een kier en een onbehaaglijk gevoel bekroop me nog voordat ik er erg in had. Toen ik het opmerkte won het aan kracht en omvang, en groeide het uit tot een spook van ongekend formaat. Hoewel ik me eigenlijk wilde omdraaien, om weg te vluchten en nooit meer om te kijken, […]
Tussen de regels door
Hij legde zijn pen op het papier en knikte. Dit was het dan: zijn levenswerk. Zijn magnum opus. Dit was wat hij had weten vast te leggen, om het te bewaren voor tijden die nog komen gingen en het te delen met mensen die nog geboren moesten worden… Liefkozend gleed zijn door nicotine vergeelde wijsvinger over […]