I keep on walking, endlessly. No past, no mind, no destiny. I gaze into eternity… Nothing to prove, nothing to be. No need to speak of what I see for none of it is part of me.
Quasi una fantasia
Herinneringen pronkten achter ramen, alsof de tijd hun sporen niet zou uitwissen. Verwonderd keek hij naar binnen, door het glas dat de wereld op subtiele wijze buitensloot. Ingelijste gezichten lachten hem vanaf wanden en kasten toe. Ze leken van vergankelijkheid niets te weten, net als de mensen die beschermd door dikke muren en ramen hun […]
Nature’s Cry
The light of eternity saturates the darkness of ephemerality. A gloomy vision appears before my eyes… Nature in human form. Carefully constructed by human hands, that destroy and dominate, chain, judge and suffocate. Nature died a dreadful death, a lifeless body remained. Dominion widely celebrated: ‘Ruthless Nature restrained!’ Her fate, dreary and bleak, apparantly mouldable, she […]
Zonder ‘al het andere’ ook geen meesterwerk
“Better to write for yourself and have no public, than to write for the public and have no self.” Die uitspraak komt van de Engelse schrijver, criticus en intellectueel Cyril Connolly. Ik hoorde de quote onlangs in een tv-serie en sindsdien ben ik ‘m niet meer vergeten. Wat een mooie uitspraak! Nog maar een jaar […]
Lachende Leo
Geen dag was hetzelfde met meneer Kersenboom. Op zevenentachtigjarige leeftijd leek hij de energie van een twintigjarige te hebben. Leendert. Voor familie en vrienden ‘lachende Leo’. Iemand die het lachen tot een ware levenskunst had gemaakt en waar ook anderen smakelijk om konden lachen; was het niet omdat hij tijdens het fietsen een stoepje miste, […]
De vergeten spiritualiteit van de man
Gepubliceerd in ParaVisie, maart 2011 Dat spiritualiteit los staat van geslacht wordt nog té vaak vergeten. Speciaal aan ParaVisie vertellen drie mannen over hun kijk hierop, hun eigen valkuilen en het proces dat zij zelf hebben doorgemaakt. Waarom wordt nog dikwijls vergeten of ontkend dat ook mannen spirituele wezens zijn? Hoe kunnen zij (opnieuw) in […]
Speelruimte (deel 5)
Hand in hand verlieten we het bos, dat zich langzaam in duisternis onderdompelde. Het bakje dat voorheen mijn favoriete plekje was, had ik al een hele tijd niet meer van dichtbij gezien. Ik ging niet meer richting het bos, maar het bos in: soms met Gabriëlla en vaak ook alleen. Met haar goedkeuring had ik […]
Speelruimte (deel 4)
‘Kwam?’ ‘Ja, hij komt hier niet meer.’ ‘Is hij…’ ‘Nee,’ zei ik. ‘Hij ging er vandoor, toen ik dertien was, met één of andere vrouw. Ik heb hem nooit meer gezien, maar we hadden toch nooit echt contact met elkaar.’ ‘Jij was meer een moederskindje?’ vroeg Gabriëlla op plagende toon. ‘Ja, met mijn moeder had […]
Speelruimte (deel 3)
Ik bleef staan en realiseerde me dat ik nu echt tegen mezelf praatte. Gabriëlla keek op en grijnsde. Ook ik kon een glimlachje niet onderdrukken, hoewel ik dat wel probeerde. ‘Ben je nu klaar?’ vroeg ze met glinsterende oogjes. ‘Ja, dank je.’ ‘Het was wel amusant hoor,’ zei ze. ‘Ah, fijn!’ merkte ik droogjes op. […]
Speelruimte (deel 2)
‘Silas,’ zei ik, terwijl ze mijn hand nog altijd schudde. ‘Ik ken niemand die Silas heeft,’ zei ze. ‘Mooie naam.’ We naderden een grote boom, die de open plek sierde met zijn takken en prachtige bladeren. Gabriëlla rende ernaartoe en ging in het gras zitten. Aarzelend volgde ik haar voorbeeld en keek omhoog, naar de […]
Speelruimte (deel 1)
Ze rende voor me uit de heuvel op en bleef daar staan, met haar armen in de lucht en een grote glimlach op haar gezicht. Het regende pijpenstelen, maar Gabriëlla trok zich daarvan niets aan. Hoofdschuddend liep ik op haar af, met mijn paraplu veilig boven mijn hoofd. Ik ontmoette Gabriëlla op een dieptepunt in […]
Daar waar de stilte spreekt
Zijn vingers bewogen over de toetsen, die leeg en levenloos aanvoelden. Normaliter spraken ze, leefden ze en gaven ze richting aan de ongecontroleerde uitbarstingen van inspiratie die hem zo dikwijls overvielen. Het bleef nu stil, hoewel om hem heen nog altijd geluiden klonken. Het volume nam toe en overweldigde hem, vulde zijn oren en ogen. […]
Film: Biutiful
Gepubliceerd op www.bodhitv.nl Wat zou jij doen, als je nog maar kort te leven had? Zou je fouten goedmaken, accepteren en het leven loslaten of je juist vastbijten in wat was en wat zou kunnen zijn? Het overkomt Uxbal, vader van twee jonge kinderen. Hij heeft prostaatkanker, ver uitgezaaid. In de tijd die nog over […]
De dans in de droom
Mijn wekker ging. PIEP! PIEP! PIEP! Haastig sprong ik overeind. Ik zette de wekker uit en wreef in mijn ogen. Het was donker in mijn kamer, maar toch viel me iets vreemds op. In de hoek van mijn kamer bewoog iets. Toch? Ik knipperde met mijn ogen en keek nog eens. Ja, het was echt […]
Gregorianus Valerius Amadeus en het vriendelijke geheim
Daar, op de allerhoogste berg die je ooit hebt gezien, woont Gregorianus Valerius Amadeus van der Wael. Weinig mensen hebben hem ontmoet, want in het dorp komt hij nooit. En hij praat zo eigenaardig! Rijmpjes, gekke woorden en een manier van praten die meer op zingen lijkt… Het is rare snuiter. Op die allerhoogste berg […]
Liam de Grote
In een land hier heel ver vandaan leefde een jongen die Liam heette. Hij woonde in de uitgestrekte heuvels, samen met mijn ouders en elfjarige broertje Bradaigh. Het was een tijd waarin mensen nog niet in echte huizen woonden, waarin kou en armoede maakten dat velen jong stierven, en waarin de mensen echt nog deel […]
Het vervloekte schip
Zoals elke ochtend, was Silas ook vandaag weer op het strand te vinden. Hij vond het er leuk, zeker als er bijna niemand was. Gelukkig woonde hij er vlakbij. Er was hem echter iets opgevallen: de afgelopen dagen zag hij in de verte een schip op zee. Dat vond hij spannend, want het zag er […]
De verborgen schat
Het was een regenachtige morgen en Sam en Jessy besloten op de zolder in het huis van Sam op zoek te gaan naar een schat. Hendrik-Jan de Waard, opa van Sam, had namelijk altijd over een waardevolle schat gesproken. Sam vond dat wel spannend, en hij was vastbesloten de schat te vinden. Samen met zijn […]
Oma, en de geheime kamer
We zaten om het kampvuur heen. Oma zat naast mij. Met een geheimzinnige blik in haar ogen keek ze de kring rond. ‘Het is alweer vele jaren geleden en niemand, nie-mand, kent dit verhaal…’ Met grote ogen keken we haar aan. ‘Het was een zomerse dag. Samen met mijn vriendin Fiep slenterde ik door het […]
Diedoetwaarzezininheeft
‘Chiyo!’ riep iemand. ‘Chiyo, kom eens!’ Hij keek op en rende door een grote poort, langs een veld vol prachtige bloemen. Het paarse zonlicht scheen warm op zijn gezicht. Nu zul je denken, zonlicht is helemaal niet paars, maar hier was dat toch echt het geval. ‘Hallo!’ riep Chiyo. ‘Daar ben je!’ De stem klonk […]
Het magische boek
Het was een regenachtige zondag. Alweer. Nula baalde ervan. Ze speelde veel liever buiten, met Sienna en Renée. Nu zat ze binnen en was er niets te beleven. Dat was saai, vond Nula, maar wat kon ze doen? Ze piekerde en piekerde. Ze piekerde zich suf! Toen viel haar oog op een boek dat haar […]
Wie, Wat, Waar
In het grote bos aan de rand van het dorp, woonde een jongen die Wie heette. Nu zul je denken: wie heet er nu Wie? Inderdaad, het was een nogal eigenaardige naam. Bovendien zorgde het regelmatig voor verwarring. ‘Lola, heb jij Wie gezien?’ ‘Wie?’ ‘Ja!’ ‘Wie bedoel je?’ ‘Wie!’ Tja, je begrijpt dat er nogal […]
Nena en de mysterieuze tovenaar
In een bos, heel ver hier vandaan, leefde een mysterieuze tovenaar. Iedereen wist dat hij bestond, maar niemand had hem ooit gezien. In een dorpje, vlak bij dat duistere bos, leefde een meisje dat Nena heette. Nena kende het bos op haar duimpje, want ze was gek op de natuur en vooral op de herfst. […]
De boerderij en de dansende meubels
In een boerderijtje op een prachtige heuvel, ergens in een heel ver land, was iets uiterst eigenaardigs aan de hand. De meubels kwamen daar soms plotsklaps tot leven, dan praatten ze en dansten ze, soms lang en soms heel even. De oude dame die daar woonde, daar in die oude boerderij, die had helemaal niets […]