Auteur: Deniece Wildschut

Gepubliceerd in Editie Enigma Niet praten (ook niet via internet!), geen geluiden maken en even afstand nemen van dat wat we ‘het dagelijks leven’ noemen… dat deed ik alweer enige tijd geleden voor de boeddhistische jongerenwebsite Bodhitv. Ik had me al vaker afgevraagd hoe het zou zijn om voor een bepaalde periode ‘geluidloos’ door het […]

‘Waarom is uw vloer zo zacht? Is de vloer gemaakt van schaap?’ ‘Het is vloerbedekking, daarmee bedek je de vloer. Zo is het een stuk aangenamer.’ ‘Vloerbedekking…’ Ik ging op de grond zitten en legde mijn handen op de zachte ondergrond. ‘Het is heel zacht.’ ‘Heb je honger?’ vroeg de dame. ‘Er is genoeg eten in […]

Ze pakte mijn hand en we passeerden nog een deur. In de deur herkende ik vele kleine sterren. Ik was bekend met sterren, want ik had er al vele mogen aanschouwen. Ik had ze echter nog nooit op deuren opgemerkt. Ik had ze in de lucht gezien, maar vreemd genoeg zag ik ze daar tegenwoordig […]

Oorspronkelijk Engelstalig en voor publicatie inhoudelijk iets gewijzigd. ‘Wat een vreemd verzoek,’ zei ze. ‘En waarom wil je rondsnuffelen in mijn huis?’ ‘Omdat ik meer wil leren over de moderne mens. Ik begrijp dat het een vreemd verzoek is, maar het is ontzettend belangrijk voor me. Het hoeft maar een paar minuten te duren, mevrouw.’ Ze grinnikte. […]

In de categorie: denk niet aan roze olifantjes. Lekker snugger dit! Zo snugger, dat ik het gewoon even moest vastleggen om het met jou te kunnen delen. Dit kun je niet voor jezelf houden, toch? Ik vind je echt een kunstenaar als je iets zó graag wilt voorkomen dat je er een sticker voor in […]

‘Meneer…’ Hij keek op. Verrast. ‘Zoekt u iets?’ ‘Ja.’ Heftig knikkend bestudeerde hij de omgeving. Ik volgde zijn blik, maar vond niets dan wat achtergelaten afval. Hij schudde zijn hoofd en keek me hulpeloos aan. ‘Ik weet niet hoe het eruitziet…’ Ik knikte begrijpend, hoewel ik er niets van begreep. De man, zeker een jaar […]

Ik vraag me af hoelang ik al ren, maar ik weet het niet. Het is alsof ik me al uren een weg baan door de smalle straten. Straten die ooit mijn thuis waren, maar mij nu vreemd en dreigend aandoen. Ik voel me verloren. Opgejaagd door de voetstappen achter me. Voetstappen die ik maar al […]

Hij sloot zijn ogen en voelde hoe de wind hem zacht over de wangen streek. In het gras was de koude nacht nog voelbaar. Silas opende zijn ogen. In de verte kroop de snelweg langzaam zijn blikveld in en vele mensen haastten zich naar onbekende bestemmingen. Het was een onophoudelijke race tegen de klok, die […]

Zijn naam was Faolan en zijn verhaal is vele mensen onbekend, maar wel degelijk het delen waard. In 1773 werd hij geboren in Londen. Zijn ouders waren intens verheugd over de komst van hun eerste kind en op negenentwintig november kwam hij dan eindelijk ter wereld. Vader, van Ierse afkomst, noemde zijn zoon Faolan: ‘kleine […]

Juist, quotes. En zeg je quotes, dan zeg je Twitter! De wijsheid van ‘de grote namen der aarde’ in 140 tekens op jouw nietsvermoedende bord. Dat al die inzichten ons ‘tweeps’ zomaar worden aangeboden is natuurlijk waanzinnig. Waanzinnig vermoeiend, ja. Maar wat een liefde, wat een verbondenheid. Wat is het bijzonder dat iedereen die wijsheid […]

  The era of knowing, prophets of the mind and omniscient wisdom that turns the whole world blind. Loving guides of ignorance, A spiritual battle of truth. Beliefs infect innocence and spread the poisoned fruit. In the blink of an eye it affects anyone on the way. Fallen angels spread their light and darken the […]

Ze liet haar voetsporen achter, simpelweg omdat ze die onmogelijk kon meenemen. Liever had ze ze uitgewist, na elke stap opnieuw, want dan zou haar aanwezigheid altijd onopgemerkt blijven. Akshaya vervolgde haar weg over de bebladerde paden. In de verte nam ze een kudde schapen waar. Nieuwsgierig liep ze ernaartoe en bekeek de eigenaardige beesten, […]

  I keep on walking, endlessly. No past, no mind, no destiny. I gaze into eternity… Nothing to prove, nothing to be. No need to speak of what I see for none of it is part of me.  

Gepubliceerd in ParaVisie, maart 2011 Dat spiritualiteit los staat van geslacht wordt nog té vaak vergeten. Speciaal aan ParaVisie vertellen drie mannen over hun kijk hierop, hun eigen valkuilen en het proces dat zij zelf hebben doorgemaakt. Waarom wordt nog dikwijls vergeten of ontkend dat ook mannen spirituele wezens zijn? Hoe kunnen zij (opnieuw) in […]

Hand in hand verlieten we het bos, dat zich langzaam in duisternis onderdompelde. Het bakje dat voorheen mijn favoriete plekje was, had ik al een hele tijd niet meer van dichtbij gezien. Ik ging niet meer richting het bos, maar het bos in: soms met Gabriëlla en vaak ook alleen. Met haar goedkeuring had ik […]

‘Kwam?’ ‘Ja, hij komt hier niet meer.’ ‘Is hij…’ ‘Nee,’ zei ik. ‘Hij ging er vandoor, toen ik dertien was, met één of andere vrouw. Ik heb hem nooit meer gezien, maar we hadden toch nooit echt contact met elkaar.’ ‘Jij was meer een moederskindje?’ vroeg Gabriëlla op plagende toon. ‘Ja, met mijn moeder had […]

Ik bleef staan en realiseerde me dat ik nu echt tegen mezelf praatte. Gabriëlla keek op en grijnsde. Ook ik kon een glimlachje niet onderdrukken, hoewel ik dat wel probeerde. ‘Ben je nu klaar?’ vroeg ze met glinsterende oogjes. ‘Ja, dank je.’ ‘Het was wel amusant hoor,’ zei ze. ‘Ah, fijn!’ merkte ik droogjes op. […]

‘Silas,’ zei ik, terwijl ze mijn hand nog altijd schudde. ‘Ik ken niemand die Silas heeft,’ zei ze. ‘Mooie naam.’ We naderden een grote boom, die de open plek sierde met zijn takken en prachtige bladeren. Gabriëlla rende ernaartoe en ging in het gras zitten. Aarzelend volgde ik haar voorbeeld en keek omhoog, naar de […]