Auteur: Deniece Wildschut

Een man passeerde ons, terwijl ik op mijn gemak naast de glijbaan stond waar Kenza net in slakkengang vanaf probeerde te glijden. Heel. erg. langzaam. Maar. Met. Overgave. En. Concentratie. En. Plezier. Hij sprong van de fiets, tuinhek open, fiets naar binnen, man naar binnen, tuinhek dicht. En weet je, misschien ben ik een gekkie, […]

Daar hing hij, bungelend aan een brei van ragfijne draadjes. Een onschuldig lieveheersbeestje, dat ik toen ik klein was ‘kapoentje’ noemde; zo wilde ik geschminkt worden. Degene met de spons in handen had echter geen idee wat ik bedoelde, weet ik nog, of vond mijn woordkeuze bijzonder. Ik herinner me nog een opgetrokken wenkbrauw en […]

Laten we geen angst maar liefde zaaien verbinden waar eenzaamheid floreert Laten we de overvloed herkennen waar (ogenschijnlijk) schaarste domineert in extern gerichte geesten vol beter, best, meer, meest en nu meteen Laten we samenkomen dan staat niemand alleen Laten we geen angst maar liefde zaaien grootse zaadjes, ogenschijnlijk klein Laat het vuur van de […]

‘How odd!’ she said. ‘And why should I let you come in and snoop around?’ ‘I just want to learn more about modern man, madam. I understand this is a strange request, but it would mean the world to me. It will only take a few minutes, I promise.’ She laughed. ‘Come in, strange man, […]

  Hij schonk het papier zijn woorden, zonder angst, zonder aarzeling. Al betwijfelde hij of het er werkelijk toe deed, aangezien alles op den duur verging. Niets meer had hij te geven. Niets meer dan zijn aandacht en zijn tijd. Woorden streelden het papier. Onzeker. Onvoorbereid. Maar hij sloot vriendschap met de leegte, vond in […]

woorden die gewogen worden geboren en getogen woorden akkoorden eens geborgen die woorden wilden worden

Bedenkelijk tuurde ze de leegte in, waar vaak de meest prachtige figuren verschenen. Nu bleef het stil. Doodstil. En toch, het was een veelbelovende leegte eigenlijk, die je druk doet fantaseren over alles wat vooralsnog onzichtbaar is. ‘Hallo,’ klonk het naast haar. Ze keek op. Een oude man leunde op zijn wandelstok. ‘Vind je het […]

Het haardvuur verwarmde zijn handen, hoewel die koud en levenloos over de toetsen vlogen. Geen uitgestippelde route, geen bestemming. Slechts een stemming, die tevergeefs naar woorden zocht. Zijn blik op oneindig, hoewel hij niet wist wat dat oneindige eigenlijk zijn kon. Vergankelijkheid, dat was de kracht die zijn handen keer op keer in beweging bracht. […]

Toen ik de voordeur opende, zag ik hem in eerste instantie over het hoofd. Niet uit onwil, maar simpelweg omdat zijn lengte en houding hem maakten tot een buitengewoon onopvallende verschijning. Dat gold echter niet voor zijn snor, een eigenaardig geval dat zonder terughoudendheid om aandacht schreeuwde. De kleine man keek me hoopvol aan. Zwijgend, […]

Het moderne leven, ik ervaar het steeds meer als beklemmend. Nu ben ik ook samen met een in een klein dorpje in Marokko opgegroeide, in rivieren spelende lieverd voor wie deze hele ‘modern society’ sowieso nogal even wennen was. En ikzelf heb het beklemmende ervan op een of andere manier al vroeg ervaren, toen ik […]

thuis in de diepte waar licht en donkerte bestaan gebundeld in de zachte klei die gedoemd lijkt te vergaan met de woordeloze stem van de stilte en de zucht klinkt de hartslag van de moeder in de wolkenvrije lucht verlegen in schaduw gelegen echoot een hymne van magie oeroude stem uit de bron van golvende, […]

Ik ben geschokt. Goed, eigenlijk. De boel is in beweging gekomen en eigenlijk door dit bizarre tijdperk, waarin een razendsnel op de markt gebracht vaccin – en een derde kind op komst – mij heeft doen nadenken over zaken waar ik eigenlijk nog nooit echt mijn hersens over heb gepijnigd: vaccinaties. Gevoelig onderwerp vaak, maar […]

Vanmorgen las ik op Instagram via @mamatessa (via kimcalomme) een artikeltje uit een Belgische krant, waarin Michel Vandenbroeck, hoofddoccent gezinspedagogiek aan de universiteit van Gent zijn bezorgdheid uitspreekt over het feit dat ouders van kleuters niet mee mogen de school in. Reden: een virus. Maar, stelt hij, dat virus is helemaal geen geldige reden om […]

Wij Nederlanders hebben doorgaans wel iets met normaal. ‘Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg’. ‘Het nieuwe normaal’. Enzo. Maar wat is normaal eigenlijk? Of, zou ik moeten zeggen: wat is eigenlijk normaal? Ik zei dit ooit in een kranteninterview na het verschijnen van mijn tweede boek Illusie van de waarheid en ik stipte […]

Voor alle lieve, mooie moeders, die stuk voor stuk rete hun best doen: al mijn respect voor jou. I feel you. En ik kan echt invoelen wat de achterliggende motivatie zou kunnen zijn, maar daar scheiden onze wegen. Met liefde. Foto’s van al dan niet uitgelubberde buiken, met kneuzig-realistische (love that!) verklaringen van zelfliefde en […]

De dagelijkse realiteit zoals ik die ervaar en interpreteer, maakt dat ik me afvraag of we niet doorslaan in ons gebruik van woorden. Woorden die we zouden kunnen gebruiken om bruggen te bouwen, samen te werken, elkaar beter te begrijpen of van elkaar te leren. Kenden we jaren geleden een onderscheid tussen ABN en straattaal, […]

Kijk, daar lopen ze. Vier jaar en bijna twee. Het meest pure, mooie dat je bedenken kan. Dat ik mij bedenken kan. Dat wat je innig liefhebt en ooit zo veilig in je buik droeg, nu onbeschermd in die gekke wereld zien rondbanjeren. Dat vertellen ze je niet. Dat bedenk je ook niet, voordat het […]

Met de ramen open en de wind van buiten ademend naar binnen al het leven vormgegeven fijngeknepen onbegrepen Vervlogen in de harde greep van menselijke maakbaarheid falen van de tijd en invloed van onwetendheid Natuur, waar ben je nou? Vijvers, kunstig, landschap doods Leef je in de bloemen daar geplant zo klein, doch groots besta […]

Dat ik dacht Dat ik wist Hoe het zat Wist wat ik niet wist Dus dat Niet wetende Dat ik niks wist Niet eens gissen kon Onbewust onwetend Voordat het begon Zo cliché en alles Moeder worden Opeens dezelfde Maar alles anders En plots weet je Besef je Dat je niets wist Zo onnozel voorheen […]

Hij zat voor zijn raam, zoals hij vaker deed. De oude man, verzonken in zijn eigen fragile bestaan. Een stil ruisend bestaan dat als de toppen van woeste zeegolven steevast ongrijpbaar bleek. Altijd had hij een sensatie van uiteen trekken in zichzelf aanschouwd, hoewel hij continu geloofde – en streefde – naar heelheid, naar eenheid. […]

Piazza Navona, daar ontmoette ik ‘m. Hij had een rond brilletje op zijn neus, een baard, een ogenschijnlijk ME-TERS-LANGE sjaal om, een filterloze sigaret in zijn linkerhand en een potlood in zijn rechterhand. Hij zat op een krukje en zette de contouren van een forse dame op papier. De vrouw, bijgestaan door een kleine en […]

Schemering heeft de zon verdreven. De nacht is onderweg. Met alle kracht die ik nog in me heb, baan ik me een weg door de dichtbegroeide wildernis. Warme rode tranen storten langs mijn arm ter aarde. De pijn beneemt me de adem en ik ruik mijn ondergang. Een raaf zweeft hoog boven mij, door de […]

Terwijl de laatste tonen van Schumanns Gesänge der Frühe vervliegen, zijn haar ogen gesloten. Nee, dichtgeknepen. Haar hoofd achterover, rustend tegen de onbarmhartige muur die van niets dan wat sierpleister is voorzien. Sierlijk is het niet, maar dat geldt voor de gehele ruimte en iedereen daarin. Om nog niet te spreken van de urinegeur die alles doordringt, als een […]

Tussen bladeren en bomen heb ik geen woorden nodig. Geen verlangen naar transformatie van dat wat pijnlijk, lelijk, is. Tussen bloemen, gras en vogels heb ik geen methoden nodig Om de wolken te verdrijven. Er is geen duisternis. In de wind, door regendruppels, laat ik voetstappen achter. In de modder, slechts voor even. Is dat […]